Jurisprudentie

Afd. bestuursrechtspraak 21 januari 2004

Storten afval achter geplaatste oeverbeschoeiing is lozing.

Vindplaats
200300492/1, M en R 2004/4, nr. 32 (m.nt. Van Rijswick)

Regelingen
Wvo art. 1 en 4 lid 1
Uitvoeringsbesluit art. 1 lid 2

Casus
Verzoek om handhaving door een derde aan het Hoogheemraadschap inzake een geplaatste oeverbeschoeiing op enige afstand van de oever en opvulling van de ruimte met boomschors en houtsnippers. Het Hoogheemraadschap wijst dit verzoek af.

Rechtsvraag
Is sprake van een lozing waarop de Wvo van toepassing is?

Uitspraak
De Afdeling stelt vast dat verweerders (het Hoogheemraadschap) niet hebben betwist dat de opvulmaterialen mogelijkerwijs verontreinigingen bevatten. Maar zij zijn in de afwijzing van het handhavingsverzoek in het geheel niet ingegaan op de vraag of genoemde stort van materialen in het water tussen de beschoeiing en de wal van de sloot mogelijk een lozing is in de zin van de Wvo waarop het vergunningstelsel van de Wvo van toepassing is. Evenmin zijn zij ingegaan op de vraag of afvalstoffen, verontreinigende of schadelijke stoffen uit de op het bedrijfsterrein en in de sloot gestorte materialen met regenwater of ander water afstromen naar het oppervlaktewater. De Afdeling houdt het daarom voor mogelijk dat vergunningplichtige lozingen plaatsvinden.

Commentaar auteur
Annotator Van Rijswick constateert dat de Afdeling een iets andere - ruimere - benadering kiest van het begrip afvalstof. In deze uitspraak wordt uitgegaan van de handeling die bepalend is voor de vraag of er sprake is van een lozing. Daarmee sluit de Afdeling meer aan bij de definiëring van het Europese Hof van Justitie inzake lozingen dan in de uitspraken waarin zij heeft bepaald dat – bijvoorbeeld – de depositie van ammoniak (varkenshouderij) géén lozing is. Het is daarmee nog niet duidelijk of dit nu de nieuwe lijn is waarmee de Afdeling zal bepalen of er wel of niet sprake is van een lozing. De annotator hoopt van wel.